Ouerskap soos radyse . . .

Ek wil bitter graag iets oor ouerskap skryf, maar eintlik weet ek nie hoe om te begin nie, ek tik en vee weer uit, oor en oor.  Hoe kies ‘n mens die regte woorde, om dit wat jy wil oordra, mooi te laat klink?  Hierdie is nie ‘n mooi storie nie, dis eintlik soos die spreek woordelike broer in die tronk, waaroor mens nie wil praat nie . . .

Imagine . . . As een jarige word jy by ‘n kinderhuis afgelaai. In die kinderhuis is jy een van ‘n groepie kinders wat gemolesteer word. Op 26, kontak jou biologiese ma jou en oorreed sy jou om na haar toe te trek, want sy wil graag ‘n verhouding met jou bou.  Toe jy by haar aankom, word jy ontnugter deur die feit dat sy getroud is met ‘n ander tannie en dat sy ‘n hoë priester is in satanisme.  Sy dreig om jou vir seks aan ander mans te verkoop, as jy nie haar geloof aanneem nie.  Jy besluit om jou eie lewe te neem. . . Genadiglik het God daardie dag ‘n streep kom trek en gesê;  ‘Hier gaan jou storie nie eindig nie’. En kon ek etlike ure later oorkant hom sit en na sy storie luister.

Glo jy dat realiteit erger is as fiksie?  Dit is. 

In 2017 word Suid-Afrika geskok deur die storie van Poppie van der Merwe.  ‘n 3 jarige, blonde kop, blou oog dogtertjie wat dood geskop en geslaan is.  ‘Op die dag van haar dood, wou sy niks eet of drink nie, het sy net gelê’ sê haar ma in die hof.  

My bloed kook sommer van voor af. 

Liewe Ouers!!!

Ek dink, die droom om kinders te hê, is nogal ‘n everyday droom.  Almal wil nou nie noodwendig kinders by dosyne hê nie, maar ek glo die meeste van ons het al in die winkels verby babakleertjies geloop en gestop om te kyk en dan imagine ons . . . En in ons gedagtes, kry hierdie klere, ‘n lyfie wat daarin pas, ronde bol wange, groot blink oë, krul hare, en pof handjies wat jou aan die hart kom gryp. . . Daars ‘n diepe begeerte in elkeen van ons om iets, wat ons ons eie kan noem, te vertroetel, lief te hê en te wil sien groei of ontwikkel.  Dit gee ons lewens ‘n doel en ons voel, ons los iets in hierdie wêreld van onsself agter, as ons die dag nie meer hier is nie. Baie vind dit in hul liefde vir ‘n vier-poot-kind, en dit is vir hulle genoeg.  Dis normaal. 

Dogtertjies leer van kleins af om pop te speel, of ouers koop vir hulle kinders ‘n baba hond of katjie, dan word die dingetjie toegedraai en rondgedra, soos ‘n regte egte baba.  Selfs kinders het hierdie ingebore begeerte. . . maar dikwels hou hierdie nuutjie net vir ‘n ruk, dan is Fluffy ook maar ou nuus.

Die bittere hartseer is, dat mense nie altyd besef wat die impak van ‘n regte egte baba, in hul lewe gaan wees nie. Hul is nie voorbereid op wat dit van hulle gaan vat, of vra nie.  Party mense is net nie reg vir die verantwoordelikheid nie.  Party mense is net te selfsugtig en ander misbruik hierdie mag wat hul skielik oor ‘n brose lewende wese het.

Kinders lê my baie na aan die hart, seker daarom dat ek so baie oor kinders praat. . . Ek glo soms steeds soos ‘n kind en soms verlang ek na die dae toe ek klein was, en my ma en pa nog vir my gesorg het. . . maar ek besef ook alte goed, dat alle kinders nie goeie ouers het nie, dat hul droom van die dag wat hul die ouerhuis kan verlaat, vir sommiges is hul omstandighede by die huis so sleg, dat hul eerder die koue, geharde straat sal kies en ander ken niks beter as pyn en seer nie. 

As jy my met klippe wil gooi omdat ek dit so prontuit sê, dan sal ek daai klippe vang en ‘n altaar daarmee bou . . . en ek sal die jongman wat sy storie met my gedeel het, se naam daarop skryf. 

Kry ‘n mens iets soos ‘n slegte ouer? 

JA, mens kry. 

Hoekom daar so baie, oulike paartjies is, wat sukkel en smag om ‘n kindjie van hul eie te hê, terwyl daar soveel babas gebore word in gesinne wat hul nie kan- of wil hê nie . . . is iets waaroor ek al baie trane gehuil het.  Ons sal nooit die antwoord ken nie, en ons sal nooit elke kindjie van ‘n hartseer lewe kan red nie . . .

Ons kan slegs iets doen, aan dit waaroor ons beheer het:  Om goeie ouers te wees, vir die kinders waarmee God jou vertrou het. 

Eerstens moet ons onthou dat die grootmense van vandag, ook kinders was, en dat die kinders wat tans in ons huis is, ook eendag grootmense gaan word en moontlik kinders gaan he.  Dis ‘n sirkel of kringloop, en alle sirkels is nie rond nie. Soms vat dit net een sterk persoon om hierdie skewe sirkel uit te vee en ‘n vars, gesonde patroon te begin.

Nou die dag, gee Carel vir my ‘n radys om te proe, en ek is huiwerig, maar ek proe.  Na die tyd kyk hy my met sulke groot oë aan en vra;  ‘En?’  En ek kon in alle eerlikheid vir hom sê dat dit nie sleg is nie, maar dit beteken nie, dat dit vir my lekker is nie.  Ek gaan nie nou skielik radyse begin eet nie.  Ek dink die regte woord daarvoor sal wees: BLAND.  Ekt al gehoor party mense sê, mushrooms of calamari proe vir hulle soos niks. Ek weet nie wat is jou radys nie, maar ek is seker ons almal ken iets, wat soos niks proe nie.

Goeie ouers is nie mense wat nie hulle kinders mishandel nie, dis ouers wat liefde wys en gee.  Die afwesigheid van iets wat sleg is, is nie die bewys dat iets goed is nie.  Dis net ‘n bewys dat dit nie sleg is nie.

Bitter min kinders sal erken dat hul ouers nie goeie ouers is nie, tensy hul iemand soek om te blameer of wanneer hul werklik uit hul ouers se foute leer.  My ondervinding is egter dat baie jongmense eerder hul ouers se foute sal wegpraat, want dis vernederend om te erken dat jou ma, dalk iets anders in haar lewe meer belangrik geag het, as vir jou.  Pappas is veronderstel om die hero in sy huis te wees, so dit is moeilik om te erken as jou pa nie ‘n hero was/is nie. . . Die waarheid is; Jou ma is nie ‘n goeie ma, as sy jou nie met alles in haar probeer beskerm nie, jou pa is nie ‘n hero as drank sy god is-, of as hy al met sy 10de vrou deurmekaar is nie. . . maar, dis NIE JOU SKULD NIE.  Jy kan slegs iets doen, aan dit waaroor jy beheer het. . . Dalk is jy die een sterk mens, wat die sirkel moet uitvee en ‘n nuwe gesonde patroon moet begin. 

Natuurlik is dit nie ‘n maklike rol nie, anders sou niemand as ouers gefaal het nie, maar dis moontlik.  As jy besef hoe groot eer en voorreg die kroon van ouerskap is, sal jy dit ernstiger opneem. Sal jy, wanneer jy ‘n fout gemaak het, weer en weer en weer probeer. Sal jy leer wat spanwerk tussen jou en jou maat beteken. Sal jy besef hoe afhanklik jy van God is, om ‘n goeie voorbeeld te stel. . . En sal jy alles in jou vermoë doen, om nie jongmense groot te maak, wat genesing nodig het, van ‘n stukkende kinderlewe nie.  

As jy die kind of kinders wat God vir jou geleen het, verniel of mishandel, sal jy eendag verantwoording doen! Ek troos my daaraan. . . en ek glo soos ‘n kind, dat God elke klein ‘Poppie’ in hierdie wêreld se trane tel.

As jy kan sê dat jy nie ‘n slegte ouer is/was nie, dan wil ek vir jou sê; Radyse, gaan nie die smaak van ‘n gereg verbeter nie.

Wees eerder ‘n chilli of ‘n chocolate, maar maak ‘n impak, en maak ‘n verskil.